Bron: Kennisplatform Elektromagnetische velden
Wat is nu precies het verschil?
Overal waar elektriciteit aanwezig is, is een elektrisch veld aanwezig. Als elektriciteit stroomt is er daarnaast ook een (wisselend) magneetveld.
De belangrijkste eigenschap van een elektromagnetisch veld (of ‘straling’) is de frequentie. De frequentie geeft aan hoe vaak het veld per seconde van richting en sterkte wisselt. We drukken de frequentie uit in Hertz.
De elektriciteit in ons huis heeft bijvoorbeeld een frequentie van 50 HZ. Dat betekent dat het veld 50 keer per seconde van richting wisselt.
De frequentie kan uiteenlopen van heel laag tot heel hoog. Als we de frequenties rangschikken van laag naar hoog dan noemen we dat het elektromagnetisch spectrum.
Het elektromagnetisch spectrum van links naar rechts
Bekijk je het elektromagnetisch spectrum van links naar rechts, dan kom je de volgende soorten velden/straling tegen.
Statische velden (niet in het plaatje)
Statische velden hebben een frequentie van 0 hertz, ze wisselen niet van richting. De bekendste statische magnetische velden zijn het magnetische veld van de aarde en de velden van magneten. Bovenleidingen van treinen, trams en trolleybussen veroorzaken ook een statisch veld. Heel sterke statische velden komen voor bij MRI-apparatuur in ziekenhuizen.
Extreem laagfrequente velden (ELF-velden)
ELF- velden hebben frequenties tot maximaal 10 kilohertz. Velden met extreem lage frequenties komen bijvoorbeeld voor bij het elektriciteitsnet. Hoogspanningslijnen en transformatorhuisjes veroorzaken een ELF-veld.
Bij extreem lage frequenties zijn het magnetisch en elektrisch veld niet aan elkaar gekoppeld. Het elektrische veld kan bijvoorbeeld niet door het isolatiemateriaal om de elektriciteitskabels of door muren. Het laagfrequente magneetveld dringt daar wel doorheen.
In de praktijk heb je bij ELF- velden in de woonomgeving dus alleen te maken met magneetvelden. De sterkte van dat magneetveld drukken we uit in tesla of microtesla.